พัฒนางานประชาสัมพันธ์โรงเรียนสู่ชุมชน

โครงการ           
พัฒนางานประชาสัมพันธ์โรงเรียนสู่ชุมชน
สนองกลยุทธ์
ข้อที่  5 กลยุทธ์ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง ชุมชน ภาคเอกชน  และท้องถิ่นในการจัดการศึกษา

มาตรฐานการศึกษา     
ด้านการบริหารและการจัดการศึกษา  
มาตรฐานที่ 18    ตัวบ่งชี้  18.1 ,  18.2 
ผู้รับผิดชอบ นางสาวดรุณี   มิ่งสมร นายนิรุทธิ์  อุทาทิพย์
หลักการและเหตุผล
การจัดการศึกษาตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน  พุทธศักราช  2544  กำหนดให้ชุมชน  
มีบทบาทในการศึกษาของโรงเรียนอย่างมาก  โดยเฉพาะการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา  สถานศึกษา
มีการร่วมมือกันระหว่างบ้าน  องค์กรทางศาสนา  สถาบันทางวิชาการ  และองค์กรภาครัฐและเอกชน 
เพื่อพัฒนาวิถีการเรียนรู้ในชุมชน  ดังนั้นการประสานงานเพื่อให้เกิดผล       ความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในการพัฒนาการศึกษาให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
งานประชาสัมพันธ์เป็นการนำเสนอผลงานการปฏิบัติงาน   และรายงานความก้าวหน้าภายในโรงเรียนไปสู่ชุมชน  เพื่อให้ชุมชน  และผู้ปกครองนักเรียนทราบ  และนอกจากนี้ยังเป็นการขอบคุณผู้ที่มีอุปการคุณกับโรงเรียน  ฉะนั้นจึงจำเป็นต้องจัดทำโครงการประชาสัมพันธ์โรงเรียนขึ้น
วัตถุประสงค์
1  เพื่อเป็นการเผยแพร่ข่าวสาร  เกียรติยศ  ชื่อเสียง   เกียรติภูมิ  และความสามารถของนักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนสู่ชุมชน
2  เพื่อประชาสัมพันธ์กิจกรรมของโรงเรียน  และให้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย
3  เพื่อขอบคุณผู้ที่ให้การสนับสนุนการศึกษา
4  เพื่อสร้างความเข้าใจอันดีต่อกัน  ระหว่างบ้าน   องค์กรศาสนา  สถาบันทางวิชาการ  องค์กรภาครัฐและเอกชน
เป้าหมาย
    ด้านปริมาณ
1  จัดทำเอกสารแผ่นพับ   เผยแพร่ข่าวสารความเคลื่อนไหว  ความก้าวหน้าของโรงเรียนสู่ชุมชน  เดือนละ   1   ครั้ง
2  พัฒนาเว็บไซด์ประชาสัมพันธ์โรงเรียนให้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย   ตลอดปีการศึกษา
3  ร่วมงานกิจกรรมวันสำคัญของชาติ   วันสำคัญทางศาสนา  และอื่น ๆ

    ด้านคุณภาพ
1  ชุมชนและสังคม   ได้รับรู้ข่าวสารความเคลื่อนไหว   ความก้าวหน้าในการจัดการศึกษาและกิจกรรมของโรงเรียนมากขึ้น 
2  โรงเรียนและชุมชนมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน

การประชาสัมพันธ์

คำว่า การประชาสัมพันธ์ แปลมาจากคำในภาษาอังกฤษ คือ Public Relations โดยคำว่า Public แปลเป็นภาษาไทยคือ ประชา ซึ่งหมายถึง หมู่คน และคำว่า Relations แปลเป็นภาษาไทยคือ สัมพันธ์
ซึ่งหมายถึง การผูกพัน ดังนั้นคำว่าการประชาสัมพันธ์เมื่อแปลตามตัวอักษร ก็จะได้ความหมายว่า “การเกี่ยวข้องผูกพันกับหมู่คน”
Bernays (1952) ผู้บุกเบิกงานประชาสัมพันธ์ ให้ความเห็นว่า การประชาสัมพันธ์มีความหมาย 3 ประการ ด้วยกัน คือ 1) เผยแพร่ชี้แจงให้ประชาชนทราบ 2) ชักชวนให้ประชาชนมีส่วนร่วมด้วย
ตลอด จนเห็นด้วยกับวัตถุประสงค์และวิธีดำเนินงานของสถาบัน 3) ประสานความคิดเห็นของกลุ่มประชาชนที่เกี่ยวข้องให้เข้ากับจุดมุ่งหมาย และวิธีการดำเนินงานของสถาบัน
สะอาด อ้างโดย วิรัช (2535) ให้คำจำกัดความว่า “ การประชาสัมพันธ์ คือ วิธีการของสถาบันอันมีแบบแผนและการกระทำที่ต่อเนื่อง ในอันที่จะสร้างหรือยังให้เกิดความสัมพันธ์อันดีกับกลุ่มประชาชน
เพื่อ ให้สถาบันและกลุ่มประชาชนที่เกี่ยวข้อง มีความรู้ ความเข้าใจ และให้ความสนับสนุนร่วมมือซึ่งกันและกัน อันจะเป็นประโยชน์ให้สถาบันนั้นๆ ดำเนินงานไปได้ผลดีสมความมุ่งหมาย โดยมีประชามติ
เป็นแนวบรรทัดฐานสำคัญด้วย ”
นอก จากนี้ ยังมีสมาคม สถาบัน ตลอดจนนักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญด้านการประชาสัมพันธ์อีกเป็นจำนวนมาก ต่างก็ให้ความหมายและคำจำกัดความของการประชาสัมพันธ์ไว้อย่างหลากหลาย ซึ่งส่วน
ใหญ่จะมีความแตกต่างกันในถ้อยคำและรายละเอียดปลีกย่อย แต่แนวความคิดและความหมายจะอยู่ในแนวเดียวกันทั้งสิ้น ดังนั้นกล่าวโดยสรุป “การประชาสัมพันธ์ คือ การเสริมสร้างความสัมพันธ์
และความเข้าใจอันดี ระหว่างองค์กรหรือสถาบันกับกลุ่มประชาชนที่เกี่ยวข้อง เพื่อหวังผลในความร่วมมือและสนับสนุนจากประชาชนนั่นเอง” (วิรัช, 2535)
ศาสตร์และศิลป์ของการประชาสัมพันธ์
การประชาสัมพันธ์อาจพิจารณาได้ว่าเป็นทั้งศาสตร์และศิลปะไปพร้อมๆกัน ในตัวเอง โดยสามารถอธิบายความละเอียด ได้ดังนี้
การประชาสัมพันธ์ที่เป็นศาสตร์
ศาสตร์ ในที่นี้หมายถึงวิทยาการ ความรู้ ความเชื่อถือที่กำหนดไว้เป็นระบบระเบียบที่พึงเชื่อถือได้ และสามารถศึกษาค้นคว้าหาความจริงได้อย่างมีระเบียบแบบแผนและมีระบบ
วิชาการ ประชาสัมพันธ์ เป็นวิชาที่มีระเบียบแบบแผน มีเหตุมีผลและอาจศึกษาเรียนรู้ได้จากตำหรับตำราต่างๆ เป็นการศึกษาค้นคว้าหาหลักและทฤษฎีที่น่าเชื่อถือได้ไว้ใช้เป็นแนวทางในการ ดำเนินงาน
ประชาสัมพันธ์ มีการศึกษาค้นคว้าถึงกระบวนการในการสื่อสารประชาสัมพันธ์ของมนุษย์ เพื่ออธิบายและวิเคราะห์พฤติกรรมของมนุษย์ที่มีปฏิกริยาสัมพันธ์ต่อกันใน สังคม รวมทั้งการศึกษาวิจัยถึง
ประชามติ และความสัมพันธ์กันระหว่างกลุ่มบุคคลกับองค์กรสถาบันที่เกี่ยวข้อง เป็นต้น สิ่งต่างๆ เหล่านี้สามารถศึกษา เรียนรู้วิธีการ และถ่ายทอดความรู้ให้แก่ผู้อื่นได้ ฉะนั้น จึงกล่าวได้ว่า วิชาการ
ประชาสัมพันธ์อยู่ในขอบเขตของศาสตร์ทางด้านสังคมวิทยา

การประชาสัมพันธ์ที่เป็นศิลปะ
การ ประชาสัมพันธ์มีลักษณะการดำเนินงานที่ต้องอาศัยความรู้ ความสามารถ รวมทั้งประสบการณ์และทักษะของแต่ละบุคคล ทั้งยังต้องประกอบด้วยเทคนิคการประชาสัมพันธ์บางอย่างที่เป็นความ
สามารถ เฉพาะตัว เช่น ความสามารถและทักษะในการสื่อสาร ซึ่งถ่ายทอดและลอกเลียนแบบกันได้ยาก ทั้งนี้เนื่องจากความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน เทคนิคอย่างหนึ่งที่นัก
ประชาสัมพันธ์คนหนึ่งนำไปใช้แล้วประสบผล สำเร็จ หากนักประชาสัมพันธ์อีกผู้หนึ่งนำไปใช้อาจไม่ได้ผลและประสบความล้มเหลวก็ได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความสามารถเฉพาะตัว ความเหมาะสมของ
สถานการณ์ สภาพแวดล้อม เวลา และสถานที่ เป็นต้น
โดย ที่การประชาสัมพันธ์เป็นการนำเอาหลักการ ความรู้ที่ได้ศึกษามา ไปประยุกต์ใช้ จึงมีลักษณะเป็นศิลปะ การดำเนินงานประชาสัมพันธ์จะยึดถือกฎเกณฑ์ หรือระเบียบแบบแผนที่ตายตัวไม่ได้ แต่จะ